معرفی ساز کوبه ای دف

معرفی ساز کوبه ای دف : ساز دف یکی از سازهای موسیقی باستانی کشور عزیزمان ایران است و این ساز به عنوان ساز کوبه ای طبقه بندی می شود. دف معمولاً از پوست حیوانات یا پلاستیک ساخته می شود و لبه این ساز معمولا چوبی یا فلزی می باشد و دور آن از زنجیر تشکیل شده است.

در نواختن ساز دف معمولاً نوازنده دف را با دست چپ نگه می دارد (برای نوازندگان راست دست) و با استفاده از 5 انگشت دست راست که در کنار ساز قرار دارد و 4 انگشت دست چپ که آن را نگه داشته است ، ساز را مینوازد .

ساز دف ایرانی چهار تکنیک اصلی دارد. با استفاده از این چهار تکنیک می توان همه ریتم ها و اصوات مختلف را بر روی دف تولید کرد. تکنیک های دست راست “تم” و “بک ” و تکنیک های دست چپ “چاپ” و “زنجیر” نامیده می شوند. تمام تکنیک های دیگر (جمعاً به 20 مورد) کمک و مکمل این چهار تکنیک اصلی هستند.

برای یادگیری و آموزش ساز دف با ما تماس بگیرید

این ساز موسیقی ایرانی مدت هاست که در سنت ها و آداب عرفانی صوفیانه و درویشی مورد استفاده قرار می گیرد. در چند دهه گذشته ، آن از جایگاه اصلی خود در “خانقاه” صوفی پیشی گرفته و جایگاه معتبر خود را به عنوان یک ساز همه کاره در تلاش های مختلف موسیقی یافته است.

امروزه دیده می شود که این ساز موسیقی در موسیقی سنتی ایران و همچنین موسیقی جهانی و گروههای کوبه ای ، ارکسترهای دف و حتی گروههای موسیقی کلاسیک متمرکز بر موسیقی عصر رنسانس مورد استفاده قرار می گیرد.

در زمان پیش از اسلام ، دف در موسیقی ایرانی و کردی حضور داشت ، به طوری که آثار ریتم های آن هنوز در موسیقی کردی وجود دارد ، اما با ظهور اسلام ، این ساز برای بقا در صومعه ها و دعاهای کردی مورد استفاده قرار می گرفت.

امروزه این ساز نقش بسیار مهمی در موسیقی ایرانی دارد که به زیبایی در هنر موسیقی ایران کمک فراوانی می کند و نوازندگان بزرگی در این مرز و بوم وجود دارد که مایه افتخار کشورشان هستند.